Gdyby chorego nie pielęgnować i nie karmić sztucznie, zginąłby niechybnie. W stanach tych może ustać nawet połykanie śliny, tak iż ścieka ona z kącików ust, a nawet mruganie, tak iż grozi wyschnięcie rogówki. Czasem mimo troskliwej opieki notowano zgony z wyczerpania. Dziś w dobie lecznictwa aktywnego nie grozi to w tym stopniu. Warto podkreślić, że nawet w najcięższych stanach osłupienia nie ustają czynności psychiczne. Read the rest of this entry »

Wypaczeniem popędu samozachowawczego są nie tylko dążności samobójcze. Daleko mniej zrozumiałe są skłonności niektórych chorych do samoudręczeń i samookaleczeń, zadawane sobie wśród ambiwalentnych uczuć bólu i przyjemności. Coś podobnego zachodzi w zboczeniu płciowym, tzw. masochizmie, gdzie osobnik doznaje rozkoszy płciowej, jeżeli partner miłosny zadaje mu męki fizyczne lub moralne. W tanatofilii posuwa się to jeszcze dalej, gdyż przyjemność lub rozkosz uzależnione są od udanego lub nawet rzeczywistego umierania. Read the rest of this entry »

Stany wzmożonego chorobliwie  popędu płciowego określa się u mężczyzn mianem satyriasis, a u kobiet mianem nymphomania, ogólnie zaś mówi się o erotomanii. Ta ostatnia nazwa bywa dwuznacznikiem, gdyż np. w piśmiennictwie francuskim nazwą erotomanii określa się obłęd erotyczny (paranoia erotica). Mówiąc o chorobliwym wzmożeniu popędu płciowego nie powinno się mieszać tu organicznego priapizmu, tj. utrzymującego się uporczywie. Read the rest of this entry »

Rozpowszechniony był do niedawna pogląd psychoanalityków, że samogwałt łechtaczkowy dziewcząt, utrzymujący się zbyt długo, może zahamować fizjologiczne jakoby przeniesienie się pobudliwości z łechtaczki na pochwę, dokonujące się w okresie pokwitania, czego następstwem byłaby oziębłość względna polegająca na niewrażliwości pochwy przy zachowanej wrażliwości łechtaczki. Z wszechstronnych badań Kinseya (1953), dokonanych wśród wielu kobiet psychicznie zdrowych, wynika, że sprawa przedstawia się raczej odwrotnie. Mianowicie większość kobiet podała w ankiecie, że przyzwyczajenie do samogwałtu łechtaczkowego przyspiesza orgazm w porównaniu z tym jak jest u kobiet pod tym względem niedoświadczonych. Kinsey przypisuje łechtaczce niemal wyłączną rolę w wywoływaniu orgazmu, co się zresztą pokrywa z anatomicznie stwierdzalnym ubóstwem zakończeń czuciowych pochwy. Dużo zakończeń czuciowych natomiast znajduje się w ustach i niemało w odbycie. Read the rest of this entry »

Wskazania i przeciwwskazania do stosowania odmy opłucnej leczniczej Forlanini zalecał początkowo leczenie odmą opłucną: 1. w niepowikłanych przypadkach rozległej i bardzo posuniętej gruźlicy jednego płuca nawet wtedy, gdy stan chorego jest beznadziejny; 2. we wcześniejszych okresach gruźlicy jednego płuca w tych przypadkach, w których nie można zastosować leczenia higieniczno-dietetycznego albo w których to leczenie nie odnosi skutku; 3. W gruźlicy obu płuc, jeżeli w jednym z nich zmiany są początkowe. Z czasem Forumini zmienił zupełnie swe zdanie i w przeciwieństwie do wielu innych ówczesnych fizjologów, zaczął usilnie zalecać leczenie odmą w najwcześniejszym okresie choroby. Read the rest of this entry »

Jamy gruźlicze są oporne na leczenie zachowawcze, jednocześnie zaś stanowią stałe niebezpieczeństwo dla chorego i otoczenia. Zwłaszcza dobre wyniki uzyskuje się w leczeniu odmą opłucną przewlekłej gruźlicy płuc włóknisto-serowatej w tych przypadkach, w których dookoła jamy rozpoczęło się już samorodne włóknienie i bliznowacenie. Wyniki są tym lepsze, im wcześniej odmę zastosowano, a to dlatego że w początkowym okresie często nie ma jeszcze zrostów opłucnych, zmiana gruźlicza dotyczy przeważnie jednego płuca i ściany jamy są jeszcze cienkie, sprężyste i podatne na ucisk. Odwlekanie w tych przypadkach odmy leczniczej w nadziei, że sprawa uspokoi się i jama zabliźni, mści się bardzo często na dalszym losie chorego. W okresach burzliwego zaostrzenia przewlekłej gruźlicy płuc przystępujemy do sprawy leczenia odmą dopiero po pewnym uspokojeniu się sprawy. Read the rest of this entry »

Odma tamuje krwotok a zarazem zapobiega rozsiewaniu się prątków gruźlicy w płucach. Wypuszczając w okresie pozapalnym nie wsysający się wysięk opłucny, towarzyszący gruźlicy płuc, zastępujemy go częściowo odmą opłucną leczniczą (odma opłucna zastępcza), by nadal utrzymywać chore płuco w stanie odprężenia i utrudnić zarośnięcie jamy opłucnej. W ostrym odoskrzelowym zapaleniu płuc serowatym oraz rzekomo płatowym serowatym odma lecznicza bywa w ogromnej większości przypadków bezskuteczna, ponieważ tacy chorzy przeważnie nie mają dostatecznych sił obronnych, ani nie ma większej nadziei ich przysporzenia za pomocą odmy, nadto sprawa toczy się zwykle w obu płucach. Leczenie streptomycyną czasami umożliwia w takich przypadkach zastosowanie leczenia odmą. To samo dotyczy ostrej gruźlicy prosówkowej płuc, w której leczenie odmą nie daje dobrych wyników a nawet sprzyja obfitszemu wysiewaniu się gruzełków w drugim płucu. Read the rest of this entry »

W gruźlicy płuc włóknistej rozlanej oraz zagęszczającej ograniczonej o leczeniu odmą może być mowa wtedy, gdy sprawa ulega rozleglejszemu serowaceniu i przechodzi w postać rozpadowo-włóknistą. Przeszkodą w stosowaniu odmy w tej postaci jest jednak, prócz wybitnego rozrostu tkanki łącznej w płucach, ta okoliczność, ze sprawa gruźlicza bywa usadowiona przeważnie w obu płucach, bardzo często przebiega z rozległymi zrostami opłucnymi oraz znaczną rozedmą płuc i siły obronne chorego są już w większości przypadków poważnie zachwiane. Równoczesna gruźlica oskrzeli stanowi przeciwwskazanie do leczenia odmą opłucną, gdyż powoduje przeistoczenie się odpowiednich jam gruźliczych w jamy balonowato-rozdęte. Przeszkodą w leczeniu gruźlicy płuc odmą opłucną może być zwężenie światła oskrzela doprowadzającego powietrze do jamy, wywołane także innymi czynnikami, jeżeli one powodują wytworzenie się jamy           balonowato-rozdętej. W takich przypadkach dążymy przede wszystkim do usunięcia mechanizmu zastawkowego, który uniemożliwia wychodzenie podczas wydechu z jamy powietrza, dostającego się do niej w okresie wdechu. Read the rest of this entry »

Odmę opłucną wytwarza się zawsze po stronie płuca ze zmianami rozleglejszymi i czynniejszymi. Jeżeli po 1-2 tygodniach stan chorego nie poprawia się, zwłaszcza zaś jeżeli sprawa gruźlicza w drugim płucu postępuje, to zanim zaniecha się leczenia odmą, należy rozważyć, czy sprawa  nie da się zatrzymać zastosowaniem odmy po obu stronach. Trzeba mieć także na względzie, że nieliczne ogniska w drugim płucu: nie zawsze są czynne. Zmiany w tym płucu mogą być wyrazem przebytej już gruźlicy płuca, a wtedy również nie są przeszkodą w leczeniu odmą płuca ze zmianami czynnymi. Stąd wynika potrzeba rozstrzygnięcia w każdym przypadku ze zmianami w obu płucach, czy są one czynne w obu płucach. Read the rest of this entry »

Co do równoczesnej gruźlicy innych narządów, to gruźlica krtani, z wyjątkiem bardzo daleko posuniętej, często poprawia się pod wpływem skutecznej odmy leczniczej, jak na to wskazywał już w r. 1913 Tadeusz Borzęcki. Postać włóknista gruźlicy obu nerek nie stanowi przeciwwskazania do leczenia odmą. W gruźlicy płuc z równoczesną gruźlicą serowato-wrzodziejącą jednej nerki należy stosować odmę opłucną i dopiero potem usunąć chorą nerkę, by uniknąć zaostrzenia  sprawy płucnej pod wpływem zabiegu chirurgicznego na nerce. Gruźlica skóry i kości często się poprawia z polepszeniem stanu płuc po zastosowaniu odmy leczniczej. Read the rest of this entry »